Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Illa enim, quae prosunt aut quae nocent, aut bona sunt aut mala, quae sint paria necesse est. Duo Reges: constructio interrete. Nec vero intermittunt aut admirationem earum rerum, quae sunt ab antiquis repertae, aut investigationem novarum. Et quidem, Cato, hanc totam copiam iam Lucullo nostro notam esse oportebit; Summae mihi videtur inscitiae. Sumenda potius quam expetenda. Quid enim possumus hoc agere divinius?

Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio.

Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Nihilne est in his rebus, quod dignum libero aut indignum esse ducamus? Easdemne res? Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es? Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho; Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Quos quidem dies quem ad modum agatis et in quantam hominum facetorum urbanitatem incurratis, non diconihil opus est litibus-; Sed ita falsa sunt ea, quae consequuntur, ut illa, e quibus haec nata sunt, vera esse non possint. Quod cum ita sit, perspicuum est omnis rectas res atque laudabilis eo referri, ut cum voluptate vivatur.

Et ille ridens: Video, inquit, quid agas;

Primum quid tu dicis breve? At, si voluptas esset bonum, desideraret. Quare attende, quaeso. Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur?

Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod
dant.

Quo studio cum satiari non possint, omnium ceterarum rerum
obliti níhil abiectum, nihil humile cogitant;

Iam quae corporis sunt, ea nec auctoritatem cum animi partibus, comparandam et cognitionem habent faciliorem.

Illud mihi a te nimium festinanter dictum videtur, sapientis omnis esse semper beatos; Ita fit ut, quanta differentia est in principiis naturalibus, tanta sit in finibus bonorum malorumque dissimilitudo. Etsi qui potest intellegi aut cogitari esse aliquod animal, quod se oderit? Scrupulum, inquam, abeunti; At multis se probavit. Hominum non spinas vellentium, ut Stoici, nec ossa nudantium, sed eorum, qui grandia ornate vellent, enucleate minora dicere.

Quaeque de virtutibus dicta sunt, quem ad modum eae semper voluptatibus inhaererent, eadem de amicitia dicenda sunt. An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? Satisne igitur videor vim verborum tenere, an sum etiam nunc vel Graece loqui vel Latine docendus? Collige omnia, quae soletis: Praesidium amicorum. Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur. De maximma autem re eodem modo, divina mente atque natura mundum universum et eius maxima partis administrari. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus.

1. Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum.
2. Graece donan, Latine voluptatem vocant.
3. Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta.
4. Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere.

Aufert enim sensus actionemque tollit omnem. Illud mihi a te nimium festinanter dictum videtur, sapientis omnis esse semper beatos; Sic consequentibus vestris sublatis prima tolluntur. Sin est etiam corpus, ista explanatio naturae nempe hoc effecerit, ut ea, quae ante explanationem tenebamus, relinquamus. Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur; Comprehensum, quod cognitum non habet? Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Confecta res esset.

Haec non erant eius, qui innumerabilis mundos infinitasque regiones, quarum nulla esset ora, nulla extremitas, mente peragravisset. Venit enim mihi Platonis in mentem, quem accepimus primum hic disputare solitum;

Quis hoc dicit? Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat. Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. At iam decimum annum in spelunca iacet. Nam, ut saepe iam dixi, in infirma aetate inbecillaque mente vis naturae quasi per caliginem cernitur; Atque etiam ad iustitiam colendam, ad tuendas amicitias et reliquas caritates quid natura valeat haec una cognitio potest tradere. Quis autem honesta in familia institutus et educatus ingenue non ipsa turpitudine, etiamsi eum laesura non sit, offenditur? Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Eadem fortitudinis ratio reperietur. Voluptatem cum summum bonum diceret, primum in eo ipso parum vidit, deinde hoc quoque alienum; Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus.

1. Falli igitur possumus.
2. Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M.
3. Color egregius, integra valitudo, summa gratia, vita denique conferta voluptatum omnium varietate.
4. Cum id quoque, ut cupiebat, audivisset, evelli iussit eam, qua erat transfixus, hastam.
5. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam.

• Aliena dixit in physicis nec ea ipsa, quae tibi probarentur;
• Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius.

Velut ego nunc moveor.

Sic enim maiores nostri labores non fugiendos tristissimo tamen verbo aerumnas etiam in deo nominaverunt.

Nihil sane.

Semovenda est igitur voluptas, non solum ut recta sequamini, sed etiam ut loqui deceat frugaliter.

Ita enim parvae et exiguae sunt istae accessiones bonorum, ut, quem ad modum stellae in radiis solis, sic istae in virtutum splendore ne cernantur quidem.

Hoc autem loco tantum explicemus haec honesta, quae dico,
praeterquam quod nosmet ipsos diligamus, praeterea suapte
natura per se esse expetenda.

Non enim in selectione virtus ponenda erat, ut id ipsum,
quod erat bonorum ultimum, aliud aliquid adquireret.

Quonam, inquit, modo?

Quis enim potest ea, quae probabilia videantur ei, non probare?

Facete M.

Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L.

• Ita fit beatae vitae domina fortuna, quam Epicurus ait exiguam intervenire sapienti.
• Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris?
• Cui Tubuli nomen odio non est?
• Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate.
• At negat Epicurus-hoc enim vestrum lumen estquemquam, qui honeste non vivat, iucunde posse vivere.

Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti? Respondebo me non quaerere, inquam, hoc tempore quid virtus efficere possit, sed quid constanter dicatur, quid ipsum a se dissentiat. Cum sciret confestim esse moriendum eamque mortem ardentiore studio peteret, quam Epicurus voluptatem petendam putat. Maximeque eos videre possumus res gestas audire et legere velle, qui a spe gerendi absunt confecti senectute. Nihil ad rem! Ne sit sane; Invidiosum nomen est, infame, suspectum. Minime vero probatur huic disciplinae, de qua loquor, aut iustitiam aut amicitiam propter utilitates adscisci aut probari. Quibus ego vehementer assentior. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Et hi quidem ita non sola virtute finem bonorum contineri putant, ut rebus tamen omnibus virtutem anteponant; Dici enim nihil potest verius. Venit enim mihi Platonis in mentem, quem accepimus primum hic disputare solitum; Stoici autem, quod finem bonorum in una virtute ponunt, similes sunt illorum; Vestri haec verecundius, illi fortasse constantius. Quos qui tollunt et nihil posse percipi dicunt, ii remotis sensibus ne id ipsum quidem expedire possunt, quod disserunt.

-delector enim, quamquam te non possum, ut ais, corrumpere, delector, inquam, et familia vestra et nomine.

Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat.

Quod equidem non reprehendo; Et quidem illud ipsum non nimium probo et tantum patior, philosophum loqui de cupiditatibus finiendis. Cum autem venissemus in Academiae non sine causa nobilitata spatia, solitudo erat ea, quam volueramus. Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur; Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis. Quorum omnium quae sint notitiae, quae quidem significentur rerum vocabulis, quaeque cuiusque vis et natura sit mox videbimus. Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Age sane, inquam. Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Nam haec ipsa mihi erunt in promptu, quae modo audivi, nec ante aggrediar, quam te ab istis, quos dicis, instructum videro.

Aufert enim sensus actionemque tollit omnem. Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus. Tenesne igitur, inquam, Hieronymus Rhodius quid dicat esse summum bonum, quo putet omnia referri oportere? Hosne igitur laudas et hanc eorum, inquam, sententiam sequi nos censes oportere? Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam.